Rozella białolica (Platycercus eximus)
Ten gatunek jest najczęściej hodowaną papugą z tej rodziny. Przez lata hodowli doczekano się wielu odmian barwnych. Rozella białolica w naturze zamieszkuje południowo-wschodnią cześć Australii, żyje tam w dużych stadach. Rozella jest mieszkanką terenów zadrzewionych i chętnie przebywają wśród wysokich konarów drzew. Można je tez spotkać w okolicach domostw i osad ludzkich.
Rozella jest nie dużą papugą osiągając około 34 cm długości. Głowa, boki i górna część piersi ptaka są koloru czerwonego, lica są białe, żółta jest dolna cześć piersi. Zielono żółty jest brzuch, na plecach są czarne pióra z zieloną obwódką. Kuper jest koloru żółtozielonego. Ramiona skrzydeł są barwy czarnej, zaś nadlotki i lotki koloru niebieskiego. Wśród jasnoniebieskich sterówek wyróżniają się środkowe, które mają nalot zielony. Czerwone są pióra pokrywowe, nadogonowe. Dziób i nogi szaroróżowe, u młodych ptaków ciemnoszare. Jak wspomniałem wcześniej w hodowlach doczekano się wielu mutacji barwnych.
Rozella Białolica
Rozelle potrzebują dużo ruchu, jeśli jest w dobrej kondycji ciągle jest czymś zajęta. W zbyt ciasnych klatkach ciężko jest utrzymać te ptaki w dobrej kondycji. Papugi tuczą się co prowadzi do bezpłodności. Dla jednej parki, potrzebna jest klatka o boku co najmniej 1,5 m. Choć w hodowli tych ptaków najlepiej sprawdzają sie woliery zewnętrzne, z przyległymi miejscami schronienia na noc. Są bardzo mało wymagające, w osłoniętych wolierach nie zaszkodzi im nawet mróz, ważne tylko, aby miały do dyspozycji miejsca chroniące przed witraem i deszczem. Rozelle białolice nie lubią towarzystwa innych papug, dlatego w klatce lub wolierze może przebywać tylko i wyłącznie jedna para.
Pożywienie rozelli jest takie samo jak nimf. Składa się z rożnych gatuków prosa i innych nasion. Nie zapominajmy o owocach i pokarmie zielonym np. mniszek lekarski. W okresie karmienia piskląt nie może zabraknąć w wolierze mieszanki jajecznej.
Rozmanżanie tych ptaków nie nastręcza problemów pod warunkiem, że posiadamy dobraną parę nie mlodszą niż 18 miesięcy (pomimo, że gotowe są do lęgów już w 11 miesiącu życia). Ptaki zbyt młode gniazdują źle, nie wychowują swojego potomstwa. Samice przypominają nioski, niedbające o swoje jaja co prowadzi do wyczerpania ptaków. Jednak w pełni dojrzała i dobrana para starannie wychowują swoje potomstwo, odbywając nawet dwa lęgi do roku. Ponieważ papugi te w sezonie lęgowym są agresywne przy dobieraniu par rozelii białolicych należy zachować daleko idącą ostrożność. Poza tym nigdy nie wiadomo, czy rzeczywiście dobrane ptaki są odmiennej płci, w skutek niedostatecznie zarysowanego dymorfizmu płciowego. Najlepszą metodą doboru par jest umieszczanie ptaków w odrębnych klatkach ustawionych blisko siebie ( w odległości co najmniej 3 cm). Papużki odmiennej płci będą się kokietowały, natomiast ptaki tej samej płci będą dla siebie agresywne. Przy łączeniu rozelli , samczyka zawsze umieszczamy w klatce samiczki, nie odwrotnie. Samiczka jest w tym miejscu do którego już się przyzwyczaiła. Jeśli postąpimy inaczej, parka może się nie skojarzyć. Im większa klatka lub woliera, tym większe szanse na sukces w legach. Budka przeznaczona na legi musi być o wymiarach 20x30x30 cm. Wyściółkę służyć nam może torf, trociny. Gody zaczynają się wtedy, gdy samczyk uporczywie przymila się do samiczki, samczyk drapie ją po główce, karku oraz często ją karmi. Kiedy samiczka zaczyna wchodzić do budki, samczyk staje się zadziorny, często ją goni. Sprawia to wrażenie jakby chciał ją skrzywdzić. Samica składa 4-8 białych jaj. Młode wylęgają się po około 20 dniach, a miesiąc później opuszczają gniazdo. Tuż po usamodzielnieniu sie młodych, należy je odzilić od rodziców gdyż samiec może być w stosunku do nich agresywny. W niewoli rozelle mogą rozmnażać się nawet ponad 10 lat.
Pamiętajmy, że rozella białolica podlega rejestracji w Starostwie, a więc kupując te ptaki nie zapomnijmy o dokumentach potwierdzających legalność pochodzenia np. potwierdzenie o urudzeniu sie w niewoli wystawione przez Powiatowego Lekarza Weterynarii.