Gatunek ten swym wyglądem przypomina małą kakadu (szczególnie mutacja Albino) i podobnie jak one zamieszkuje Australię. Stada liczące nawet kilkaset osobników przemierzają kontynent w poszukiwaniu pokarmu. Wraz z nastaniem pory deszczowej nimfy dobierają się w pary i zakładają w głębokich dziuplach swe gniazda.
  Ptaki te nie są problematyczne w utrzymaniu, a efektowny wygląd oraz spokojne usposobienie sprawiają, że papugi te obok papużki falistej są najczęściej spotykanymi papugami w naszych domach. Przy odrobinie cierpliwości i dobrych chęci, trzymane w domu nimfy szybko oswajają się z opiekunem stając się wspaniałymi pupilami.
  Nimfy można trzymać w obszernych klatkach, jednak przy takim chowie musimy zapewnić ptakom możliwość wylatania się np. po pokoju. Zajmując się poważniej hodowlą tych ptaków powinniśmy postarać się o odpowiednie pomieszczenie. Wydaje się że najodpowiedniejsza jest woliera ogrodowa, w której po odpowiedniej aklimatyzacji nimfy mogą przebywać przez okrągły rok. Jeżeli nie posiadamy dobudowanego do woliery „zimowego domku” na okres mrozów owijamy wolierę folią, chroniąc w ten sposób ptaki przed zimową zawieruchą. W odpowiednio dużej wolierze możemy trzymać kilka par tych ptaków. Przyjmuje się na parę nimf powinno przypadać ok. 1,5m2 powierzchni. Łagodne usposobienie nimf pozwala nam na łączenie ich z innymi spokojnymi papugami i drobną egzotyką.

NIMFA BIAŁOGŁOWA 


   Pokarm tych ptaków nie różni się zasadniczo od mieszanek innych średnich i małych papug. (zobacz „Żywienie papug”)
  Rozpoczynając hodowlę najlepiej zakupić ptaki młode, nie spokrewnione ze sobą. Można w tym celu odwiedzić sklep zoologiczny. Pamiętajmy jednak, że w sklepie najczęściej trafimy na rodzeństwo. Dlatego najbezpieczniej będzie odwiedzić kilka sklepów, jeszcze lepiej gdy odwiedzimy hodowcę który sprzeda nam ptaki. Do lęgów nadają się ptaki nie młodsze niż jeden rok. Wybierając ptaki do naszej hodowli, obok podstawowej oceny ptaka (patrz „Zanim kupisz…”) musimy zwracać baczną uwagę na czubek nimfy, czy nie ma pod nim tzw. Łysinki (problem ten szczególnie dotycz odmian lutino i Albino). Ponieważ wady upierzenia są dziedziczne i mają tendencje do wzrostu marny wygląd czubka i tzw. łysinka dyskwalifikuje ptaki z dalszej hodowli
  Nimfy nie sprawiają wielu problemów hodowlanych. Rozróżnienie płci nie jest trudne. Samiczki mają szare główki z niewielkimi dodatkami żółtego na karku, wokół oczu i z przodu głowy. Plamy na policzkach mniej wyróżniają się niż u samców ponieważ są przygaszone szarym. Czubek jest szary. Na spodniej stronie lotek mają żółte plamki, a na spodzie ogona bardzo widoczne żółte i szare paski tzw. „marmurek”. Po pierwszym pierzeniu samce tracą plamki i paski. Mają wyraźnie żółtą głowę, mocno pomarańczowe plamy policzkowe bez szarego koloru. Dłuższy i żółty czubek. Generalnie najłatwiej rozróżnić płeć ptaka (w niemal każdej mutacji barwnej) właśnie po tzw. „marmurku” na spodniej stronie ogona. Po za tym samiec często gwiżdże, co samicy zdarza się wyjątkowo.
  Przed powieszenie budek lęgowych wzbogacamy pokorami kiełki oraz mieszankę jajeczną. Taka bogata w witaminy dieta działa stymulująco na ptaki, pobudzając je do lęgów. Po około miesiącu od wprowadzenia bogatszej diety wieszamy budki. Ptaki potrzebują budki o wymiarach 25x25x40cm (dł,szer,wys) i z otworem wejściowym o średnicy ok. 8cm.
  Po kilku dniach od zawieszenia domków ptaki zaczynają się nimi interesować. Najpierw samiec dokonuje przeglądu domków i po akceptacji jednego z nich głośnym gwizdem wabi samice. Wraz z upływem czasu samica coraz więcej czasu spędza w budce przygotowując się do zniesienia. Częstym problemem, szczególnie u młodych samic, jest zaparcie jaj. Problem ten niemal nie występuje u ptaków wylatanych, trzymanych w przestronnych wolierach.
  Jeśli znoszenie przebiega bez problemu to zazwyczaj co drugi dzień w budce pojawia się jajo. Zniesienie liczy zazwyczaj 4-7 jaj, choć starsze samice potrafią złożyć i 9 jaj. Klucie się pierwszych piskląt następuje po 18 dniach inkubacji. Nimfy są troskliwymi rodzicami i solidarnie opiekują się młodym. W okresie lęgów koniecznie należy podawać karmę miękką (gotowane jajo kurze, kasza kukurydziana i gotowany ryż), a także tartą marchew i jabłko. Pokarm jajeczny podajemy dwa razy dziennie rano i wieczorem. Nimfy chętnie przyjmują skiełkowaną pszenicę i owies, dlatego nie może zabraknąć tej karmy. Z zielonek stosujemy mniszek lekarski, rdest ptasi i kłosy babki zwyczajnej. Gdy w gnieździe znajduje się większa ilość młodych budki lęgowe trzeba posprzątać i wymienić ściółkę. Obrączkowanie piskląt przeprowadza się w wieku ok. 7 dni obrączkami nr 5,5. wówczas należy też po raz pierwszy wymienić wyściółkę w budce. Ponieważ młode bardzo brudzą, budki powinniśmy czyścić regularnie. Młode nimfy opuszczają swoje budki po ok. czterech tygodniach w takich odstępach w jakich się kluły. Jeszcze przez pewien czas dalej dokarmiane przez swojego ojca , dlatego nie spieszymy się z przeniesienia młodzieży do innego pomieszczenia. Jednak wskazane jest, żeby to zrobić gdy nimfy osiągną wiek ośmiu tygodni. Gdyż mogą zbytnio dokuczać swoim ojcom prosząc ich o pokarm.

ŻYCZĘ SUKCESÓW W HODOWLI TYCH INTERESUJĄCYCH PTAKÓW